استوکر زغال سنگ

در خصوص استوکر زغال سنگ در سوزاندن زغال سنگ می توان گفت برای همیشه در دسترس است و روش های زیادی برای وارد کردن زغال سنگ به کوره وجود دارد و مشعل زغال و استوکر تمایزاتی دارد.

استوکر زغال سنگ را بصورت ماده جامد مصرف میکنند. سوزاندن زغال به راحتی ریختن زغال با یک بیل به داخل کوره تا پیچیدگی کوره های احتراق مماسی چند لایه با مجاری هوای بالای آتش و سوزاننده های مجدد باشد.

استوکرها در انواع مختلف وجود دارند و در حال حاضر محدود به انواع تغذیه تحتانی، شبکه متحرک و تغذیه از بالا می باشد.

تفاوت استوکرها در نحوه رساندن زغال به آتش است و استوکر تغذیه تحتانی سوخت را زیر وارد کوره می کند و زغال بوسیله یک نقاله مارپیچی یا تلمبه که زغال را در مسیر به طرف کوره هل می دهد از محل ذخیره آن به کوره منتقل می شود مخلوط میگردد.

نحوه عملکرد استوکر زغال سنگ

1. مخلوط توسط زغالی که هم اکنون در بالای کوره در حال سوختن است آتش می گیرد و مخلوط زغال و هوا به صورت جزئی در بالا سوخته و سوختن هیدروکربن هایی که توسط گرمای کوره تبخیر شده اند تکمیل می کند.
2. هوای داخل هواکش و فعالترین بخش کوره هوای اولیه در نظر گرفته می شود و توسط دمپرهایی که هوا را به منطقه هوای اولیه می رسانند کنترل می گردد.
3. به محض اینکه هیدروکربن ها و گوگرد سوخت مصرف شد خاکستر باقی مانده به یک طرف کشانده می شود تا از آنجا تخلیه گردد.
4. برای احتراق نهایی و اداره بارهای زیاد، موقتاَ جریان کنترل شده هوا به بخش ذخیره کوره فرستاده می شود که باید به سرعت کاهش یابد تا امکان تخلیه خاکستر از آنجا فراهم گردد.
5. بهره برداری از بویلرهای دارای استوکر معمولاَ مستلزم نفرات بیشتری نسبت به واحد های نفت و گاز سوز است.
6. زغال بایستی دریافت، ذخیره و به مخزن های ذخیره و تغذیه کننده استوکر منتقل شوند و مقدار قابل توجهی خاکستر باید از بویلر تخلیه و به محل های مورد نظر منتقل شوند.
7. برای حفظ احتراق یکنواخت در زغال سنگ باید هر از چند گاهی شعله روی بستر را تنظیم نمود و کلینکرها را که همان خاکستر و کربن انباشته و سفت شده را جمع آوری نمود.