نصب و راه اندازی

در نصب و راه اندازی دیگ ، ابعاد موتورخانه باید با درنظرگرفتن ابعاد دیگ آبگرم یا دیگ بخار با درب های باز و تجهیزات مورد نیاز مانند دستگاه سختی گیر، و هوازدا(دی اریتور)، منبع تغذیه آب، کلکتور، شیرها و غیره و هوای لازم جهت سیستم، طراحی گردد.

فونداسیون

دیگ بخار باید در محلی نصب گرددکه فضای کافی جهت تمیز کردن لوله ها و نگهداری وسایل کنترل و تجهیزات جانبی را دارا باشد. به همین جهت در دیگخانه باید سکوئی متناسب با وزن و ابعاد دیگ با متعلقات آن انتخاب گردد.
این سکو بایستی حداقل ۳۰ سانتیمتر از طول و عرض پایه دیگ بیشتر (از هر طرف ۱۵ سانتی متر) و ۱۵۵ سانتی مترازکف دیگخانه بلندتر باشد. دراطراف سکو بایدمجرائی جهت هدایت آب کف دیگخانه به چاه فاضلاب در نظر گرفته شود.

قسمت تخلیه

همچنین حوضچه ای در نزدیکی شیر تخلیه دیگ آماده گردد که همواره پراز آب بوده و قسمت بالای آن به چاه یا مجرایی راه داشته باشد لوله تخلیه دیگ جهت خفه شدن بخار به داخل حوضچه هدایت و درب حوضچه به طور متحرک پوشانده گردد.

سیم کشی

اگر کابل کشی مورد نیاز، داخل کانال انجام گرفته باشد جهت جلوگیری از هرگونه اشکال الکتریکی نکات ایمنی می بایست به طور کامل رعایت شود. پوشش روی کابل، باید سبک و مقاوم در برابر وزن های سنگین احتمالی باشد.

بهتر است دیگ روی سکوی مربوطه به نحوی قرار گیرد که جلوی دیگ به سمت درب ورودی دیگخانه باشد. حتماً باید وسیله آتش نشانی در دیگخانه پیش بینی گردد.

 شرایط نصب دودکش

دیگ آبگرم مجهز به دمنده مناسب، بدون دودکش هم می تواند کار کند، ولی مواد حاصل از احتراق را باید به نحوی از محل دیگخانه بیرون راند. این کار، توسط دودکش صورت می گیرد.

ارتفاع دودکش بستگی به مقررات محلی دارد ولی شرایط محل نصب مانند ساختمان های بلند مجاور، جهت باد و عوامل جغرافیایی نیز مؤثرخواهد بود. حداقل ارتفاع دودکش حدوداً ۱۲ متر است. دودکش را می توان در بالای دیگ نصب نمود.

افت فشار

در صورت وجود مسـیرهای فرعی در مسیر دود و محصول احتراق، دودکش باید طوری انتخاب شود که افت فشار ناشی از مسیرهای فرعی را جبران نماید.

بنابراین در انتخاب دودکش باید قدرت الکتروموتور و میزان هوادهی پروانه دمنده دیگ را در نظر گرفت. دودکش باید به حالت آزاد ایستاده به مجرای خروجی دود متصل شود.
لوله بایستی به طرف بالا باشد تا از خطر ناشی از تراکم گاز جلوگیری کند. قبل از تصمیم درباره ارتفاع دودکش شرایط و مقررات باید مطالعه شود. سطح مقطع دودکش نباید از سطح مقطع محل خروج دود از دیگ کمتر باشد.

طریقه ی نصب و راه اندازی دیگ بخار

برای راه اندازی بویلر بخار  و بویلر آبگرم به طریقه‌ی ذیل عمل خواهیم نمود:

1.  ابتدا از اتصال صحیح برق ورودی که در بعضی از دستگاه ها بخاطر ظرفیت بالای بویلر و قدرت بالای الکتروموتورها سه ۳ فاز می باشند و ارت کارخانه به تابلوی برق بویلر، اطمینان حاصل نمایید.
2.  شیرفلکه‌ی ورودی آب به سمت پمپ را باز نموده از وجود آب به مقدار کافی جهت تغذیه‌ی بویلر اطمینان حاصل کنید، سپس پمپ آب را هواگیری نمائید.
3. اطمینان حاصل کنید که تمامی کلید های گردنده‌ی (سلکتوری) روی تابلو در حالت خاموش می باشند سپس کلید مینیاتوری‌های داخل تابلو را در حالت روشن قرارداده ، کلید برق اصلی تابلوی کنترل فرمان را روشن نموده کمی صبر میکنیم تا برق ورودی از کنترل فاز عبور نماید و چراغ سبز رنگ روی کنترلر روشن گردد (اگر برق ورودی سه۳ فاز به ترتیب درست R.S.T وصل نگردیده باشد و لامپ قرمز رنگ روی کنترل فاز در حالت روشن دائم باشد، با تعویض یکی از دو فاز اشکال برطرف می گردد) پس از آن کلید برق تابلو را روشن نموده و در این هنگام آژیر جنب تابلو به صدا در آمده که با فشردن دو ۲ عدد شستی موجود (ریست زنگ و ریست آژیر) صدای آن را قطع می نماییم.
4. در این زمان دستگاه آماده‌ی آبگیری می باشد (لطفاً در هنگام آبگیری جهت خروج هوای داخل بویلر یکی از شیرهای خروجی را بازنمائید) که بعد از هواگیری پمپ ، کلید گردان را در حالت A به معنای اتوماتیک قرار داده تا پمپ آب، بصورت اتوماتیک آبگیری نماید و دو عدد لامپ روی تابلو که اولی نبود آب و دومی کمبود آب را نمایش میدهند به ترتیب خاموش گردیده تا اجازه‌ی استارت را به مشعل بدهد.
5. در صورت (دو یا سه گانه سوز بودن مشعل) وجود کلید انتخاب سوخت، کلید را به سمت سوخت مورد نظر گردانده و شیر فلکه‌ی سوخت (گاز یا گازوئیل، مازوت) را بعد از تست نشتی و هواگیری باز نمایید.
6. بعد از کامل شدن مرحله‌ی آبگیری شستی ریست مدار را فشرده تا رله‌ی فرمان عمل نموده، شروع به کارنماید و در این هنگام مشعل شروع به کار مینماید تا اول دمش نماید تا سوخت باقیمانده‌ی احتمالی را از محفظه‌ی احتراق خارج نموده (تا دچار انفجار ناخواسته درون محفظه‌ی احتراق نگردد) که به مرحله‌ی استارت یعنی زدن جرقه و باز نمودن سوخت برسد، اگر در مرحله‌ی اول ، مشعل روشن نشد دوباره سعی نمائید تا مسیر از سوخت تکمیل گردد.
7. در هنگام استارت مشعل، بعد از آبگیری کامل و خاموش شدن پمپ آب جهت پر نشدن بیش از حد بویلر از آب لذا اوّل کلید گردان پمپ را در حالت ۰ یا همان خاموش قرارداده و شیرفلکه‌ی تغذیه‌ی آب را بسته تا دیگ مذکور گرم شده و بخار تولیدشده، فشار نسبی ایجاد نماید، سپس اول شیر فلکه‌ی تغذیه‌ی آب را باز نموده بعد از آن کلید پمپ را در حالت اتوماتیک قرار می دهیم.
   هنگامی که دیگ به فشار بخار متناسبی رسید (نزدیک به خاموش شدن اتوماتیک) در وحله‌ی اول شیر تخلیه‌ی بویلر را باز نموده تا مقداری از رسوبات و ته مانده های احتمالی رسوبات داخل دیگ تخلیه گردیده و مسیر خروجی کاملاً تمیز گردد.
8. سپس شیرفلکه‌ی خروجی بخار را باز می نمایید تا مسیر بخار به کلکتور تست گردیده (در این هنگام دقت گردد شیر فلکه های مسیر خروجی از کلکتور به سمت مصرف کننده ها بسته باشند) و هرگونه بجامانده های جوشکاری و گردو غبار، روغن از تخلیه‌ی کلکتور خارج گردد،
9. در این هنگام شیر فلکه‌ی ورود به کلکتور را بسته و سوپاپهای اطمینان را آزمایش می نماییم، در نهایت شیرهای زیر مبری لول کنترلها و لول گیج های آبنما را با باز و بسته کردن، از درست عملکرد آنها اطمینان حاصل می نماییم.

رسوب چیست؟

رسوب به لایه پیوسته و چسبنده ای گفته می شود که درسطحی از بدنه دیگ بخار و لوله های تبادل حرارت که با آب در تماس اند تشکیل می گردد.

رسوبات ناشی از هر یک یا مجموع عوامل ذیل می باشند:

۱- محصولات خوردگی:

آب طبیعی مقدار قابل توجهی اکسیژن و گاز کربنیک محلول دارد که از مهمترین عوامل خوردگی در دیگ های بخار می باشند.
بهترین و موثر ترین راه جلوگیری از خوردگی دیگ های بخار حذف گاز های فوق از آب تغذیه دیگ های بخار با استفاده از روش های فیزیکی (DEARATOR) است.
حذف مقادیر ناچیز اکسیژن و گاز کربنیک که از دستگاه دی اریتور رد می شوند از طریق تزریق مواد شیمیائی به آب دیگ بخار انجام می گیرد.

۲- ترکیبات معدنی:

عامل اصلی ایجاد و تشکیل رسوب در دیگ های بخار و مبدل های حرارتی و دستگاه های خنک شونده با آب وجود یون های مولد رسوب بویژه یون های کلسیم و منیزیم موجود درتغذیه دیگ های بخار و آب خنک کننده دستگاه ها است.
آب دارای نمک های کلسیم و منیزیم را آب سخت (HARD WATER) می گویند و سختی آب را بر حسب میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم بیان می کنند (P.P.M).

۳- لجن ها و آلودگی هایی که در پروسه تولید بخار از طریق  مختلف به ویژه بخارات و آب های برگشتی وارد سیستم می شوند.

اشکالات و ضایعات ناشی از رسوب

• وظیفه اصلی دیگ بخار انتقال حرارت از شعله به آب دیگ و تولید بخار است. رسوب بعلت عایق حرارت بودن مانع انتقال حرارت و باعث گرم شدن بیش از حد فلز دیگ می شود (OVER HEAT)، با گرم شدن بیش از حد فلز دیگ قسمت های والس شده (اتصال TUBE به TUBE PLATE) باز می شوند، کوره دیگ (TUBE FURNACE) خمیری و نرم شده تغییر فرم می دهد و در نهایت از محل تغییر فرم پاره می شود.
• تشکیل رسوب در دیگ بخار غالباً سبب گرفتگی نقاط بحرانی و حساس از قبیل لوله ورودی آب تغذیه، سیستم کنترل سطح آب، شیشه های آب نما و کنترل کننده های فشار می گردد.
• تشکیل رسوب حتی به میزان کم باعث افزایش مصرف سوخت و کاهش راندمان دیگ می شود. با توجه به مطالب فوق و موارد دیگر که از اهمیت کمتری برخوردارند رسوب زدائی دیگ های بخار ضروری است.

آشنایی با شستشوی اسیدی دیگ های بخار پوسته ای (SHELL BOILERS) با فشار تا ۲۵ بار متداول ترین روش رسوب زدائی، شستشوی اسیدی و معمول ترین اسید مورد استفاده اسید کلریک یا حتی جوهر نمک  (HCL) است.

اسید کلریک به خوبی روی اکثر رسوبات اثر کرده و آن ها را از بین می برد که البته ضمن پاک کردن رسوبات، فلز بدنه دیگ را نیز مورد حمله قرار داده و در خود حل می کند.
بنابراین مصرف اسید کلریدریک حفاظت نشده خطر خوردگی و از بین رفتن خود دیگ را نیز به همراه دارد. برای جلوگیری از حمله اسید  به فلز بدنه دیگ به اسید کلریدریک (INHIBITOR) اضافه می کنند. (INHIBITOR) ها ترکیبات پیچیده ای هستند که به میزان کم به اسید کلریدریک اضافه می شوند و از حمله اسید به فلز بدنه دیگ (BASE METAL) و سایر تجهیزات جلوگیری می کنند.

برای شستشوی اسیدی دیگ های بخار معمولاً از روش سیرکولاسیون استفاده می کنند. بدین ترتیب که دیگ را تا حد نرمال از اسید حفاظت شده ۱۲-۵ درصد پر کرده و تا ۵۰-۴۰ درجه سانتی گراد گرم می کنند و با استفاده از پمپ و مدار سیرکوله اسید را در مدار سیرکوله می کنند (مطابق شکل زیر).

گاهی با توجه به آنالیز رسوب و برای افزایش تاثیر اسید روی رسوب از مواد و ترکیبات کمکی استفاده می کنند که یکی از معمول ترین و موثر ترین آن ها نمک های محتوی فلو ئور است که به میزان کم به اسید مدار اضافه می کنند.

پس از اطمینان از تمیز شدن دیگ و پایان عملیات شستشوی اسیدی که با انجام آزمایشات ضمن شستشوی مشخص می شود اسید را با رعایت اصول ایمنی و زیست محیطی تخلیه، دیگ را با آب شسته و توسط مواد قلیائی مناسب (هیدروکسید ها و یا فسفات ها) خنثی و محیط دیگ را قلیائی می کنند.

استفاده از اسید حفاظت شده، تعیین زمان سیر کولاسیون، تعیین درجه حرارت عملیات، استفاده از مواد شیمیائی کمکی، رعایت اصول ایمنی و پروسه خنثی سازی از جمله مواردی است که از اهمیت خاصی برخوردارند و نیاز به تجربه، اطلاعات و آزمایشات حین عملیات شستشو دارند.

شستشوی اسیدی دستگاه ها و تجهیزات دیگر

شستشوی اسیدی دستگاه ها و تجهیزات دیگر به لحاظ تنوع بیشتر فلزات مصرف شده در ساخت آنها از شستشوی اسیدی دیگ های بخار پیچیده تر است.

بعنوان نمونه میتوان مبدل های حرارتی، کمپرسورهای هوا، چیلرها و مدارهای خنک کننده بسته برگشتی را نام برد که شستشوی اسیدی آنها نیاز به بررسی و دقت بیشتری دارد.

شستشوی اسیدی دستگاه ها که چند نوع فلز در ساختمان آنها بکار رفته دقت و بررسی ویژه ای لازم دارد. چرا که ممکن است در ساخت یک قسمت از دستگاه که از دید و دسترسی دور است از فلزی استفاده شده باشد که در مقابل اسید حفاظت شده (برای مثال: فولاد و مس) اصلاً مقاومت نکند و به سرعت از بین برود.

بنابراین شستشوی اسیدی تجهیزات و دستگاه های متنوع علیرغم اینکه ممکن است از لحاظ حجم و وزن کوچکتر از دیگ های بخار باشند از پیچیدگی خاص برخوردارند و باید قبل از عملیات بررسی و دقت بیشتری معمول گردد.

لازم به یادآوری است مراحل شستشوی با آب و خنثی سازی پس از شستشوی اسیدی در این مورد هم الزامی است.

راهنمای نصب و راه اندازی دیگ های بخار

الف) مقدمه

یک تکنسین مجرب و ماهر نصب بویلر و مشعل باید با موارد زیر و همچنین مراحل راه اندازی بویلر کاملاً آشنا باشد. علاوه بر این، فرم دستورالعمل نصب مشعل پیوستی را نیز مطالعه کنید.
نماینده شرکت تولید کننده بویلر و اپراتور مسئول نگهداری و حفاظت بویلر، بایـد موقع نصب و راه اندازی بویلر جهت تنظیم سیستم های هواکش، برق، آب و گاز به همراه مسئول نصب بویلر حضور داشته باشند. علاوه بر این در تنظیم تجهیزات گازی، بهتر است نمایندۀ سازمان خدمات شهری (گاز،آب و برق) نیز حضور یابند.

نکات زیر باید توسط این افراد جهت حفاظت و نگهداری صحیح بویلر کاملاً رعایت شوند. در برخی کشورها و مناطق، بازرس بویلر نیز قبل از نصب در محل حضور دارد.
مسئول راه اندازی بویلر باید قبل از شروع به کار تمامی دستورالعمل ها و نکات این فرم را مطالعه کرده و با ترتیب انجام مراحل و طرز کنترل بویلر کاملاً آشنا باشد. علاوه بر ایـن بایـد نقشۀ سیم کشی برق و گاز بویلر را نیز مطالعه نمایند.

ب) تجهیزات لازم

1. جعبه ابزار
2. پرشر گیج گاز (سوخت)
3. ولتاژ سنج
4. نتیجه تست صابون (نشتی)
5. نتیجه تست مشعل

ج) نصب دیگ ( بویلر)

1. محل نصب بویلر آبگرم باید دارای برق، گاز و لوله کشی مجاز و هواکش مناسب باشد.
2. بویلر بر روی پایه بتونی (فونداسیون)، غیر قابل احتراق و دارای کفشوی باشیب مناسب و محل نصب بویلر آبگرم حتماً تراز باشد.
3. مکانی که در آن بویلر نصب می گردد در معرض جریان مستقیم هوا قرار نگیرد، به طوری که مواد قابل اشتعال و دود و دم، گرد و خاک وارد محل نصب بویلر نشود.
4. مکانی که در آن بویلر نصب می شود باید با دستورالعمل های ساخت بویلر مطابق بوده و مورد تائید تولید کننده باشد. همچنین تابلو کنترل فرمان بویلر تنظیم باشد. تابلو کنترل سعی شود در حالت اتوماتیک قرار گیرد، در غیر این صورت باید اپراتور دائماً در پای دیگ کارکرد دیگ را کنترل نماید.
5. تهویه ی محل نصب بویلر بایستی طوری باشد که میزان اکسیژن مورد نیاز مشعل و محیط را تأمین کند.
6. بایستی از وجود فشار هوای مناسب اطمینان حاصل کرد. (در صورت وجود فن های دیگر در مکان نصب بویلر، اطمینان حاصل کنید که بر هواکش بویلر تأثیر منفی نخواهد داشت. در ایـن صورت از سیـستم هواکش برنامه ریزی شده و سیستم سوخت رسانی موتوردار استفاده کنید.)
7. از آب تصفیه شده بدون سختی و دستگاه سخت گیر و همچنین دستگاه دی اریتور جهت اکسیژن زدائی و گرم نمودن آب مصرفی روزانه بویلر إستفاده شود.
8. بویلر را به کلید قطع و وصل جداگانه برق مجهز نموده و پمپ تغذیه آب باید از لول سوئیچ Low دی اریتور فرمان بگیرد تا در صورت پائین بودن سطح آب دی اریتور، پمپ تغذیه کار نکند.
9. بدنه ی بویلر باید دارای اتصال ارت باشد و کلیۀ اجزای روی دیگ کاملاً به ارت متصل گردند.
10. برای تزریق مواد شیمیائی به دیگ از مشورت این شرکت استفاده شود.
11. سوپاپ اطمینان دیگ هر سال یک مرتبه باید سرویس، کالیبره و کنترل گردد.
12. لوله ی خروجی شیر اطمینان می بایست نیم برابر بزرگ¬تر در نظر گرفته شود تا مانع خروج راحت بخار نگردد. همچنین لولۀ مذکور را توسط بست مناسب به محلی مناسب خارج از سقف محل نصب بویلر هدایت کنید و حتماً از مهندس مشاور با اطلاع استفاده شود.
13. بخار شیر اطمینان باید به مکان مطمئن و امنی (مستقیم و بدون انحراف به بیرون از سقف) هدایت شود.
14. پیشنهاد می شود هواکش و یا دمپر بارومتری روی اگزوز بویلر نصب گردد.
15. سیستم آگاهی دهنده نارسایی سوخت باید فعال باشد.
16. لوله ی دودکش باید خارج از محیط در ارتفاع و محل مناسب قرار بگیـرد و دارای کلاهک مناسب باشد. (طبق استاندارد جهانی حداقل ۱۲ متر تا ظرفیت ۷۰۰۰ کیلوگرم بر ساعت بخار بسته به موقعیت محل)
17. کلاهک باید طوری باشد که مانع خروج هوا نشود و هواکش را از ورود فشار خارجی محافظت نمایـد. همچنین کلاهک دودکش باید مطابق با دستورالعمل ساخت بویلر نصب شده باشد.
18. وزن لوله ی هواکش باید توسط بستی یا بست هایی به جایی غیر از بدنه بویلر وصل گردد تا وزن آن به بویلر وارد نگردد.
19. لوله ی هواکش بویلر باید طوری نصب شود که باعث آتش سوزی نشده و حرارت حاصله را به خارج هدایت نماید و پیشنهاد می¬گردد از عایق جنب دودکش استفاده گردد.
20. کنترلر وجود گاز باید جهت خروج صحیح گاز از آن، یو (U) شکل باشد.

د) توصیه های نهایی برای اپراتور

1. دستورالعمل های نصب بویلر را مرور کنیـد.
2. دستورالعمل های راه اندازی بویلر را مرور کنید.
3. دستورالعمل های خاموش کردن بویلر را مرور کنید.
4. دستورالعمل های مخزن بلودان را مرور کنید.
5. مراحل تصفیه آب بویلر را مرور کنید، زیرا که نوع آب در عمر بویلر تأثیر گذار است.
6. گزارش های بازرسی و طریقه حفاظت بویلر (هفتگی، ماهانه، …) را مرور کنید.
   وی اسیدی در این مورد هم الزامی است.

مشخصات و آزمایش های لازم آب تغذیه و آب دیگ های بخار پوسته ای با فشار تا ۲۵ بار

با توجه به جداول ذیل لازم است آب تغذیه و آب دیگ های بخار آزمایش و نتایج آن با جدول استاندارد مقایسه شود.
آب تغذیه دیگ بخار (FEED WATER)
نزدیک صفر سختی بر حسب میلی گرم در لیتر ( P.P.M ) کربنات کلسیم (CaCo3)
۷/۵-۹/۵ PH

آب دیگ بخار (BOILER WATER)

نزدیک صفر سختی بر حسب میلی گرم در لیتر (P.P.M) کربنات کلسیم (CaCo3)
۵۰-۱۰۰ فسفات سدیم بر حسب میلی گرم در لیتر ( Na3Po4 )
۳۵۰ حداقل قلیائیت هیدروکسید بر حسب میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم  (CaCo3 )
۱۲۰۰ حداکثر قلیائیت کل بر حسب میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم  (CaCo3 )
کمتر از ۰/۴ قابلیت هیدروکسید حداکثر سیلیس بر حسب میلی گرم در لیتر Sio2
۷۰-۳۰
…………………….
۰/۱-۱ سولفات سدیم بر حسب میلی گرم در لیتر Na2So3
یا
هیدرازین بر حسب میلی گرم در لیتر N2H4
۳۵۰۰ حداکثر مجموع املاح محلول (T.D.S) بر حسب میلی گرم در لیتر

دارندگان و مصرف کنندگان دیگ های بخار پوسته ای (Shell Boilers) معمولاً از آب های خام زلال استفاده می کنند و برای تغذیه آب دیگ بخار، آب را با استفاده از ستون های رزین تبادل یون تصفیه می کنند.

آب تغذیه (FEED WATER)

دستگاه های تصفیه آب مورد استفاده اکثرا از نوع رزین کاتیونی درسیکل سدیم میباشند که با آب نمک احیاء می شوند.
نکات مهم و اثر گذار در بهبود تصفیه آب متذکر می گردد.

1. پس از خسته شدن رزین که سختی آب خروجی دستگاه تصفیه بالا می رود در انجام و زمان عمل شستشوی معکوس (BACK WASH) دقت لازم لحاظ گردد تا همه املاح و مواد معلق که روی رزین ها نشسته اند از محیط دستگاه تصفیه آب خارج شوند.
2. برای احیاء رزین از آب نمک غلیظ و کاملاً زلال استفاده شود.
   بهتر است آب نمک ابتدا در یک مخزن تهیه و پس از ته نشینی، آب نمک زلال به مخزن آب نمک دستگاه تصفیه آب منتقل شود.
3. آب خام در حدود ۱۰ P.P.M. اکسیژن دارد.
4. آب تصفیه شده هم در حدود ۱۰ P.P.M. اکسیژن دارد، تقریباً همه اکسیژن آب تصفیه شده باید در دی اریتور حذف شود، بنابراین درجه حرارت آب تغذیه (FEED WATER) در دی اریتور باید حتی الامکان به نقطه جوش نزدیک شود.
5. مقادیر کمی از اکسیژن که از دی اریتور فرار می کنند از طریق تزریق مواد شیمیایی به آب دیگ بخار (FEED WATER)  خنثی می شوند. سختی آب خروجی دستگاه تصفیه، سختی و اکسیژن آب خروجی دی اریتور را حداکثر هر چهار ساعت یک بار آزمایش کنید و به محض مشاهده سختی، دستگاه تصفیه آب را جهت احیاء مجدد از مدار خارج نمائید.

آب دیگ بخار (BOILER WATER)

• آب دیگ بخار را حداقل هر شیفت دو بار آزمایش کنید.
• اگر بتوان همه آزمایشات مندرج در جدول را انجام داد و شرایط آب دیگ بخار مطابق جدول استاندارد باشد، معمولاً مشکل رسوب و خوردگی پیش نمی آید.
• شمار قابل توجهی از واحدهای صنعتی اطلاعات و امکانات لازم و کافی را در اختیار ندارند بنابراین لازم است ضمن ارائه اطلاعات اولیه مزایای توجه به بهسازی آب را به ایشان توضیح داد.
• سه آزمایش سختی، فسفات و قلیائیت های آب دیگ بخار برای همه دارندگان به سادگی قابل انجام، کنترل و آزمایش آنها در بهبود شرایط آب دیگ بخار بسیار موثر است.
• پایین بودن سختی آب دیگ بخار عاملی است که مانع از تشکیل رسوب می گردد.
• داشتن مقادیر استاندارد فسفات در آب دیگ های بخار مانع خوردگی و عامل معلق نگه داشتن رسوبات است که از طریق شیر تخلیه از محیط دیگ بخار خارج می شوند. حفظ قلیائیت آب دیگ بخار به ویژه قلیائیت هیدروکسید مانع از رسوب ترکیبات سیلیسی می شود و سیلیس موجود در آب دیگ بخار را معلق نگه می دارد.
  رسوبات سیلیسی از جمله رسوبات سخت و مشکل آفرینی هستند که شستشوی شیمیائی آنها هم به سادگی مقدور نیست. اگر با انجام سه آزمایش فوق، به دیگ بخار هر شیفت حداقل دو نوبت دریناژ زده شود و آب دیگ بخار هم زلال باشد، تقریباً شرایط آب دیگ بخار شرایط نسبتاً قابل تحملی است.
  بهتر است هر شش ماه یک بار داخل دیگ بخار (لوله ها، کوره، شل) از نظر رسوب و خوردگی بازرسی شود. این بازرسی نتیجه عملکرد شش ماه عملیات بهسازی آب تغذیه و آب دیگ بخار را مشخص می کند.
  مشخصات و آزمایش های لازم آب تغذیه و آب دیگ های بخار پوسته ای با فشار تا ۲۵ بار

با توجه به جداول ذیل لازم است آب تغذیه و آب دیگ های بخار آزمایش و نتایج آن با جدول استاندارد مقایسه شود.
آب تغذیه دیگ بخار (FEED WATER)
نزدیک صفر سختی بر حسب میلی گرم در لیتر ( P.P.M ) کربنات کلسیم (CaCo3)
۷/۵-۹/۵ PH
آب دیگ بخار (BOILER WATER)
نزدیک صفر سختی بر حسب میلی گرم در لیتر (P.P.M) کربنات کلسیم (CaCo3)
۵۰-۱۰۰ فسفات سدیم بر حسب میلی گرم در لیتر ( Na3Po4 )
۳۵۰ حداقل قلیائیت هیدروکسید بر حسب میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم  (CaCo3 )
۱۲۰۰ حداکثر قلیائیت کل بر حسب میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم  (CaCo3 )
کمتر از ۰/۴ قابلیت هیدروکسید حداکثر سیلیس بر حسب میلی گرم در لیتر Sio2
۷۰-۳۰
…………………….
۰/۱-۱ سولفات سدیم بر حسب میلی گرم در لیتر Na2So3
یا
هیدرازین بر حسب میلی گرم در لیتر N2H4
۳۵۰۰ حداکثر مجموع املاح محلول (T.D.S) بر حسب میلی گرم در لیتر
دارندگان و مصرف کنندگان دیگ های بخار پوسته ای (Shell Boilers) معمولاً از آب های خام زلال استفاده می کنند و برای تغذیه آب دیگ بخار، آب را با استفاده از ستون های رزین تبادل یون تصفیه می کنند.

آب تغذیه (FEED WATER)

دستگاه های تصفیه آب مورد استفاده اکثرا از نوع رزین کاتیونی درسیکل سدیم می¬باشند که با آب نمک احیاء می شوند.
نکات مهم و اثر گذار در بهبود تصفیه آب متذکر می گردد.

1.  پس از خسته شدن رزین که سختی آب خروجی دستگاه تصفیه بالا می رود در انجام و زمان عمل شستشوی معکوس (BACK WASH) دقت لازم لحاظ گردد تا همه املاح و مواد معلق که روی رزین ها نشسته اند از محیط دستگاه تصفیه آب خارج شوند.
2. برای احیاء رزین از آب نمک غلیظ و کاملاً زلال استفاده شود.
   بهتر است آب نمک ابتدا در یک مخزن تهیه و پس از ته نشینی، آب نمک زلال به مخزن آب نمک دستگاه تصفیه آب منتقل شود.
3. آب خام در حدود ۱۰ P.P.M. اکسیژن دارد.
4. آب تصفیه شده هم در حدود ۱۰ P.P.M. اکسیژن دارد، تقریباً همه اکسیژن آب تصفیه شده باید در دی اریتور حذف شود، بنابراین درجه حرارت آب تغذیه (FEED WATER) در دی اریتور باید حتی الامکان به نقطه جوش نزدیک شود. مقادیر کمی از اکسیژن که از دی اریتور فرار می کنند از طریق تزریق مواد شیمیایی به آب دیگ بخار (FEED WATER)  خنثی می شوند. سختی آب خروجی دستگاه تصفیه، سختی و اکسیژن آب خروجی دی اریتور را حداکثر هر چهار ساعت یک بار آزمایش کنید و به محض مشاهده سختی، دستگاه تصفیه آب را جهت احیاء مجدد از مدار خارج نمائید.

آب دیگ بخار (BOILER WATER)

• آب دیگ بخار را حداقل هر شیفت دو بار آزمایش کنید.
• اگر بتوان همه آزمایشات مندرج در جدول را انجام داد و شرایط آب دیگ بخار مطابق جدول استاندارد باشد، معمولاً مشکل رسوب و خوردگی پیش نمی آید.
  شمار قابل توجهی از واحدهای صنعتی اطلاعات و امکانات لازم و کافی را در اختیار ندارند بنابراین لازم است ضمن ارائه اطلاعات اولیه مزایای توجه به بهسازی آب را به ایشان توضیح داد.
  سه آزمایش سختی، فسفات و قلیائیت های آب دیگ بخار برای همه دارندگان به سادگی قابل انجام، کنترل و آزمایش آنها در بهبود شرایط آب دیگ بخار بسیار موثر است.
  پایین بودن سختی آب دیگ بخار عاملی است که مانع از تشکیل رسوب می گردد.
  داشتن مقادیر استاندارد فسفات در آب دیگ های بخار مانع خوردگی و عامل معلق نگه داشتن رسوبات است که از طریق شیر تخلیه از محیط دیگ بخار خارج می شوند.
• حفظ قلیائیت آب دیگ بخار به ویژه قلیائیت هیدروکسید مانع از رسوب ترکیبات سیلیسی می شود و سیلیس موجود در آب دیگ بخار را معلق نگه می دارد.
  رسوبات سیلیسی از جمله رسوبات سخت و مشکل آفرینی هستند که شستشوی شیمیائی آنها هم به سادگی مقدور نیست.
• اگر با انجام سه آزمایش فوق، به دیگ بخار هر شیفت حداقل دو نوبت دریناژ زده شود و آب دیگ بخار هم زلال باشد، تقریباً شرایط آب دیگ بخار شرایط نسبتاً قابل تحملی است.
  بهتر است هر شش ماه یک بار داخل دیگ بخار (لوله ها، کوره، شل) از نظر رسوب و خوردگی بازرسی شود. این بازرسی نتیجه عملکرد شش ماه عملیات بهسازی آب تغذیه و آب دیگ بخار را مشخص می کند.