نگهداشت دیگ های سرد(سمت آب) و حفاظت سطوح داخلی، اگر دیگ بخار برای مدتی از سرویس خارج بماند و لزومی به بازرسی و تمیز کردن داخل آن نباشد، جهت حفاظت قسمتهای تحت فشار آن در مقابل خوردگی باید روش های مناسب نگهداشت دیگ را به کار برد که این نگهداشت دیگ با دو روش مرطوب و خشک صورت میگیرد.
نگهداشت دیگ های سرد با شیوه مرطوب
در دیگ های مولد آب گرم، تمام سیستم آب گرم و از جمله دیگ را باید کاملاً پر از آب بهینه شده نمود.
در نگهداشت دیگ بصورت کوتاه و میان مدت، مثلاً سه ماه از شیوه مرطوب برای دیگ های مولد بخار استفاده می شود. در اینگونه موارد دیگ و داغ کننده های بخار-در صورت موجود بودن- با آب بهینه شده و بدون هوا کاملاً پر می شود. جهت از بین بردن اکسیژن موجود در آب و تنظیم ph آن بین ۱۰ تا ۱۱ به مقدار کافی سولفیت یا هیدرازین و آمونیاک به آب دیگ اضافه می شود. شرایط فوق باید به طور مرتب بررسی و در صورت لزوم اقدامات لازم صورت گیرد.
استفاده از آمونیاک و هیدرازین بر سولفیت سدیم ترجیح داده می شود زیرا هر دو فرار بوده و املاح آب را افزایش نمی دهند. علاوه بر این جون رسوبی ایجاد نمیشود، احتیاجی به تخلیه دیگ و صرف وقت در زمان راه اندازی مجدد دیگ نیست.
ممکن است اختلاط کامل آب و مواد شیمیایی توسط تلمبه لازم شود. علاوه بر این مسایل انقباض و انبساط به علت تغییر دما باید مورد توجه قرار گیرد. به حفاظت دیگ در مقابل یخ زدگی، به خصوص با دیگ های واقع در فضای باز نیز باید توجه شود. این عمل با وارد کردن المانهای گرم کننده در نقاط مناسب دیگ انجام میگردد.
نگهداشت دیگ های سرد با شیوه خشک
در نگهداشت طولانی تر، باید دیگ را کاملاً تخلیه، تمیز و در صورت لزوم به کمک هوای گرم، آن را خشک نمود. سپس با قرار دادن کیسه یا سبد هایی از خشک کننده ها نظیر سیلیکاژن، در هر یک از مخزن های دیگ لوله آبی یا پوست دیگ های لوله-آتشی(fire tube) دیگ به حالت خشک نگهداری کرد.
پس از آن باید دیگ را کاملاً بست و از نفوذ هوا به آن جلوگیری نمود. بازدید منظم خشک کننده باید انجام شود و در صورت لزوم کمبود آن تامین گردد. می توان از جریان منظم هوای گرم در درون دیگ با قرار بخاری برقی در آن به جای استفاده از خشک کننده ها استفاده نمد.