غیر فعالسازی دیگ

غیر فعالسازی دیگ ، کنترل خوردگی و فرسایش احتمالی قطعات، به همان اندازه مدت فعالیت و کارکرد در زمان خاموشی و غیر فعالسازی دیگ و بیکاری دیگ بخار و دیگ آبگرم نیز دارای اهمیت است.

اکسیژن آب و پایین بودن PH می تواند سرآغاز خوردگی و ایجاد خسارات جدی به دیگ ها گردد.

اگر اکسیژن و آب از سیستم دیگ دور نگه داشته شود،خساراتی به آن نخواهد رسید.

در طول تعطیلات غیر فعالسازی دیگ های چدنی و فولادی گرمایشی  مستعد پذیرش خسارات ناشی از خوردگی می باشند.

در دیگ خانه واقع در زیر زمین مرطوب؛ دوده در صورت زدوده نشدن از روی سطح دیگ می توان تشکیل اسید سولفوریک دهد.

آب اگر تصفیه نشودسطوح داخلی دیگ را خواهد خورد.

هنگامی که دیگ بخار یا دیگ آبگرم کار نمی کند، سوزاندن گاه به گاه زباله در داخل کوره در صورت عدم مراقبت از سطح آب درون دیگ می تواند باعث پایین آمدن سطح آب و بی آب گذاشتن پاره ای از سطوح داغ شود.

این کار می تواند قسمت جانب آتش را نیز دچار خوردگی اسیدی نماید.

قسمت مجاور آب دیگ آبگرم گرمایشی را باید تخلیه و تمیز نمود و قسمت جانب آتش نیز باید از هر گونه دوده تمیز گردد.

غیر فعالسازی دیگ بخار یا آبگرم را می توان هم بدون آب و هم با آب انجام داد.

مشکل اصلی خواباندن دیگ به روش خشک(بدون آب) خشک نگه داشتن سطوح داخلی پس از تخلیه آب آن می باشد.

در اینصورت پس از تخلیه با وزاندن هوای داغ و خشک به سطوح داخلی آنها را خشک می گرداند و پس از خشک کردن، ظروف کم عمق محتوی آهک خام (آهک زنده) در داخل دیگ قرار داده و سپس تمام دریچه ها محکم بسته شود.

نقش آهک

بین لوله ها، سینی هایی از آهک قرار دهید و نیز در دیگ های لوله آبی یا water tube  یک سینی آهک در هر یک از استوانه های بخار و در دیگ های لوله دودی یا fire tube یک سینی آهک در کف پوسته بگذارید.

هر ۳۰ روز یکبار دیگ را بازدید کنید و اگر آهک خام اشباع شده باشد آنرا تعویض نمایید.

خواباندن دیگ ها به روش تر، اگر یخ بستن مطرح نباشد یا دیگ حداقل به مدت یکماه مورد استفاده قرار نگیرد بهتر ترین روش می باشد.

در این حالت پس از آماده نمودن دیگ جهت خواباندن آنرا تا سطح متعارف با آب فاقد اکسیژن پر می کنند.

اگر از آب حاوی اکسیژن استفاده شود یکی از شیرهای تخلیه هوا را باز کرده سپس با آتشی ملایم آب را به مدت ۸ ساعت بجوشانید تا گازهای محلول شده در آن به همراه بخار آب به بیرون از دیگ رانده شود.

جهت حفاظت از دیگ بخار و یا دیگ آبگرم از بقایای احتمالی اکسیژن در مقابل هر ۴۰۰۰ لیتر آب موجود در دیگ ۷۰۰ گرم سدیم سولفات در آن حل می گردد.

غلظت سدیم سولفات

غلظت سدیم سولفات موجود در آب باید ۱۷۵ppm باشد. جهت قلیایی نمودن محیط از سود سوز آور NAOH استفاده می شود، به میزانی که غلظت آن در آب ۳۷۵PPM باشد. دمای آب را تا حد ممکن پایین نگهداشته و آب را هر هفته مورد آزمایش قرار دهید.

ترک خوردن قطعات مختلف دیگ می تواند ناشی از اشکالات موجود در طراحی، ساخت و یا شرایط کارکرد دیگ باشد.

علاوه بر نارسائی های طراحی و ساخت، خراش ها و آثار ناشی از بکار بردن ابزار یا شیارها را نیز باید از دلایل ترک خوردن منظور نمود.

اینگونه نا صافی ها دلیل بوجود آمدن تمرکز تنش می باشد و ادامه تمرکز تنش می تواند سبب خستگی( یکی از دلایل ترک خوردگی) شود.

چندین بار خم و راست کردن یک میله آهنی موجب شکستن آن می شود بهمین ترتیب اگر ورق دیگ نیز بطور متناوب تحت خمش قرار گیرد ممکن است ترک بردارد.

افزایش و کاهش فشار و دمای دیگ، حالتی شبیه تنفس را بوجود می آورد که می تواند پس از گذشت سالها، در قسمت های پر تنش ایجاد ترکهای ناشی از خستگی نماید.

خوردگی

خوردگی از همراهان نزدیک خستگی است. یک ترک ناشی از خستگی اگر تحت تاثیر آب با طبیعت خورنده قرار گیرد ممکن است به سرعت گسترش یابد.

فلنج های OGEE (S شکل) در دیگ های Maning ، پاره ای اوقات از ترک های خستگی متاثر می شودهمزمان با نبساط و انقباض لوله ها این فلنج تحت تنش خمشی نواسانی قرار می گیرد. چنین خرابی هایی را نباید تعمیر نمود.

ترک

اگر گسترش ترک بیش از ۳ اینچ باشد دیگ را باید برای همیشه یا تا زمان نصب یک فلنج جدید غیر فعال نمود.

از آنجا که تعویض فلنج مستلزم پیاده کردن دیگ و بازسازی آن می باشد و چون این نوع ترک های ناشی از خستگی بطور معمول تا زمانیکه دیگ بطور نسبی کهنه نشده است به وجود نمی آید، نصب یک فلنج جدید به ندرت اتفاق می افتد.

در استوانه های پر فشار و جداره ضخیم ، گوشه های تیز نیز باعث تمرکز تنش و ترک ناشی از خستگی می شوند. روش های طراحی با تغییر تدریجی شعاع انحنای این چنین گوشه ها این مشکل را حذف نموده است.

خطرناکترین ترک ناشی از خستگی به احتمال زیاد آن نوع ترکی است که بطور مخفی بین سوراخ های پرچ در اتصال طولی روی لب پرچی پوسته دیگ ها گسترش یابد.

دلیل این نارسایی ناشی از این است که درز طولی لب روی لب پرچی شکل مقطع پوسته را از دایره گون بودن کامل خارج می سازد.

در محل روی هم قرار گرفتن لبه ها، تمرکز تنش خمشی ایجاد شده، و تنفس دیگ باعث بروز ترک های ناشی از خستگی می شود. اینگونه ترک ها باعث انفجارهای خطرناک می شود.

نشتی دیگ

در صورت وجود هر گونه نشت، یا تقویت شک دال بر وجود چنین ترکهایی ورق باید در محل مشکوک شکافت. وجود نشت از میان قسمت شکافته شده بطور معمول دلیل وجود ترک می باشد. بطور معمول چند پرچ در محل مظنون را باید بداشت تا بتوان درون سوراخ پرچ ها را آزمایش نمود.

برای ترک اتصالات لب روی لب، هیچگونه تعمیری مجاز نمی باشد. دیگ باید فوری از عملیاتی بودن خارج شود. ترکهای ناشی از خستگی پاره ای اوقات در کله گی ظاهر می شود.

گر چه اینگونه ترک ها معمول نیستند ولی در صورت وجود منشاء آن را می توان در خراش ها و آثار ناشی از ابزار، یا ترک های ایجاد شده در مراحل اولیه عملیات لبه دار کردن این کله گی ها جستجو نمود.

برای ترک های کوچک هیچگونه تعمیری به جز ایجاد سوراخ هایی به قطر ۱/۴ اینچ در انتهای ترک و مسدود نمودن آنها توسط درپوش مجاز نیست.

اگر ترک در طول چند اینچ و تا عمق بیشتر از ۲۵ درصد ضخامت کله گی گسترش یافته باشد به طور معمول به یک کله گی جدید احتیاج خواهد بود.

با ترک های ناشی از شکنندگی نیز همانند ترک لبه های رویهم قرار گرفته رفتار می شود. این ترک ها بطور معمول بین سوراخ های پرچ در اتصالات اتفاق می افتد و نشت از آن می تواند هشدار دهنده توسعه خرابی باشد.

زمانی که ورق دیگ در معرق گرمای تابشی قرار گیرد پدیدار شدن ترکهای حرارتی در اطراف سوراخ پرچها غیر معمول نیست و این ترکها به طور معمول خطرناک نیستند و دلیل ترکهای حرارتی، اختلاف بطور نسبی زیاد بین انبساط ورق در جانب آتش و این انبساط در جانب آب می باشد.

غیر فعالسازی دیگ ها قطعاً باید طبق مواردی که در بالا به آن اشاره گردید صورت گیرد و این کار باعث طول عمر دیگ های بخار و آبگرم خواهد شد.